CYPRUS CRITIC

Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

Ο ιπτάμενος αμπάλατος

Το ταξιδάκι στην Αθήνα που έκανα την περασμένη εβδομάδα δεν ήταν αναψυχής. Δεν περιελάμβανε εξόδους ποτά και ξενύχτια. Άρα την Κυριακή που μπήκα στο αεροπλάνο για την επιστροφή δεν ήμουν και στην πιο χαϊ διάθεση μου. Για καλή μου τύχη όμως στην πισινή θέση καθόταν ένας από αυτούς τους αμπάλατους (unbalanced) Κυπραίους που παν με την γενέκα, τον κουμπάρο τζαι την κουμέρα στην Αθήνα για να ψουμνίσουν τζαι να παρτάρουν στην Βίσση. Με τα τελευταία 2 κανένα πρόβλημα. Αν την βρίσκουν με την Βίσση ας πιένουν. Η συμπεριφορά τους είναι το πρόβλημα.

Ο τύπος ήταν ξεκάθαρο ότι δεν είχε πετάσει πολλές φορές στην ζωή του. Σαραντάρης μισοξυρισμένος με σγουρούδι μαλλί με mullet (εκείνο το αχρείαστο extra μαλλούδι που καλύπτει το ζινίσσι) και μια γυναίκα νάκκο ταούκκα που εν μιλά πολλά. Ε που να μιλήσει αφού ο παίχτης μου εν φκάλλει παούρμα. Που την στιγμή που έκατσα ξεκίνησε το ρεσιτάλ. Η Μαμά Criticoula που συνταξίδευε μαζί μου γύρευκε να βρει κόλλα τζαι πένα να τα σημειώνει. Μην ανησυχείς της είπα γράφω τα στο mobile (ηταν στο offline πριν προλάβετε να πείτε την κουβέντα σας).

Το αεροπλάνο είναι ακόμα στον αεροδιάδρομο περιμένοντας το σήμα να ξεκινήσει. Ο παίχτης μου ανυπόμονος γαρ φωνάζει «Στάρταρε ολάν τες μηχανές»... η αεροσυνοδός χαμογελαστή τον πλησιάζει (καλαμαρου της Aegean) και του προσφέρει καραμέλες (πέρκι σκάσει) «Αααα καραμελλούες. Εγιώ έννα σου πιάω καμπόσες»....Χαμόγελο αμήχανο η αεροσυνοδός. «Πκιάε να έχουμε α γεναίκα»... και συμπληρώνει επίσης για να προετοιμάσει την αεροσυνοδό και τον σεφ «Έννα πκιάω 2 μερίδες φαί εγιώ α γιατί εν έφαα πορκούμασταν»...Κόκαλο η αεροσυνοδός.....Και συμπληρώνει η κυρία του «Κουμπάρε Άντρο. Έτον τρώει τα ούλλα τζαι μετά πονεί τα στομάσια του». Χμμμ έννα σιέσει πάνω του σκέφτομαι εγώ ενώ προσπαθώ απεγνωσμένα να προλάβω να γράψω όλες τις ατάκες.

Ξεκινάει το αεροπλάνο και οδηγείται προς τον αεροδιάδρομο. Σκέφτομαι με το δάκτυλο στο πληκτρολόγιο του κινητού τι άλλο μπορεί να πει ο παίχτης μου. Ακολουθεί μια σιωπή και μετά «Μα κάποθεν στάσσει ρε γαμώ τον σσίστο τους γαμώ» Ωχ ήβρε βλάβη άραγε σκέφτομαι εγώ ενώ η μαμά Criticoula kai ο Κούλλας Criticoula’s bro με κοιτούν αποσβολωμένοι. Φτάνουμε στον αεροδιάδρομο. «Άμαν πιάει την ευθεία έννα πκιάει ένα βούουουρος»....ξεκινάμε «Επιάσαμεν χάϊγουέϊ ρε Κική (η κυρία του)».....και σηκώνεται «Άτε γεια σας ρε καλαμαρούθκια»...Όλα τα πιο πάνω σε τόνο και ντεσιμπέλ ντέρμπι Αποελ-Ομόνοια άμπα τζαι εν μας ακούσουν ούλλοι.

Το αεροπλάνο είναι πλέον στον αέρα…. Είναι στιλλομένο τζαι μάσιεται να πιάσει ύψος. Ο παίχτης μου φανερά αγχωμένος (είπαμε μακάρι να πέτασε αλλό 2 φορές τζαι τζίνες στην Ελλάδα) έχει γείρει την κεφαλή πίσω και έχει κλείσει τα μάτια. Σιωπηλός πλέον περιμένει πότε έννα ισιώσει. Ξάφνου πέφτουμε σε κενό αέρος «Αμάν...Ρε κουμπάρε μα έπιαες τσιακκιλόδρομο»....Σιωπή και πάλι. Παίρνουμε ύψος ισιώνει το αεροπλάνο και ανοίγει τα μάτια. «Εν κλέφτικο που μυρίζει κουμπάρε Άντρο»....Σιωπή καμία αντίδραση από τον Άντρο. Πρέπει να ποτζοιμήθηκε.
«Καζαμπλάνκα»...τελείως στο άσχετο ακόμα δεν εκατάλαβα τι εννοούσε. Ο Κούλλας Criticoula’s bro μάσιεται να μεν φυρτεί ενώ η μαμά Criticoula ετυλίχτηκε το σιάλι.

Βγαίνει το τρόλεϊ με το φαγητό... «Σσιννιά καλά που πουλούσιν;»....Έρχεται το τρόλεϊ και η αεροσυνοδός δίνει στον παίχτη τον δίσκο και χαμογελαστή του λέει ελπίζω να φας όλο το φαγητό σου. Δεν απαντά αυτός...Που να απαντήσει αφού εξύπνησε η Κική. Να τον κάμει με το λάομα αν καταλάβει ότι κάμνει κόρτε της καλαμαρούς....
«Αν μεν τρώεις το φαί σου φέρμας το εμάς δαμέ τζαι τρώμεν το χά» λεει προς την Κική...Το ανοίγει «Οοο εν κουνέλι Πίπης Φάρμ»,....«Εν κοτόπουλο με μακαρούνι ρε» τον διορθώνει η Κική συμπληρώνοντας «Χέλω τρίμμα ρε»...
Κλασσικός λισιάρης όμως ο παίχτης μου δεν περιορίζεται στο δικό του πιάτο. Αγανακτισμένη η Κική φωνάζει «Έφας μας τα μακαρούνια τζαι κρέας εν μας άηκες»...Τελείωνει... «Ααααααα»....Περνά λίγη ώρα εν μέσω βήχα ρεξίματος και φτυμαθκιάς...Σερβίρεται ο καφές «Κούχχου κούχχου....Ααααα το καφούι μας»...Τελειώνει και τον καφέ του και ευτυχώς γλαρώνει για λίγο...

Ησυχία...αποκοιμήθηκε για λίγη ώρα. Όχι για πολύ. «Έτο ρε εν το λιμανούι της Πάφου λαλώ σου» Παύση ενώ θαυμάζει τα φωτούθκια που το παράθυρο... «Σκεφτου που το πιλοτήριο ίντα μπου θωρείς α;».... παύση και πάλι...
Κυρίες και κύριοι έχουμε αρχίσει την κάθοδο μας προς το αεροδρόμιο της Λάρνακας. «Επειράξαν με τα αυκιά μου ρε»...Το άγχος τον κυριεύει και πάλι. Είπαμε 2-3 φορές αν επέτασεν στην ζωή του. «Ήρταμε κουμπάρε να ανοίξω;»..... «Ρε χάνει ύψος ρε».... «Αμάν επιάσαμεν την κατηφόρα»...... «Σσίστο μου».... «Άτε να δούμε ίντα μπο να γινεί»....Προσγειώνεται ομαλά το αεροπλάνο... «Τράβα χειρόφρενο ρε!!!!».... «Ααααααααα».... Σταματά το αεροπλάνο χωρίς να χειροκροτήσει (το τονίζω χωρίς να χειροκροτήσει). Πρέπει να έσιεστην που τον φο του για να ξιχάσει.

«Ευκαριστούμεν πολλά κουμπάρε που μας έφερες».... Και φωναχτά προς τον κουμπάρο τον Άντρο «Παρά δέκα έκατσεν το ο πεζεβέγκης α;»....Και συμπληρώνει όταν έρχεται το λεωφορείο «Μα έν το βάλαν μες την μηχανούα;»....Ξέρει και για την φισούνα διερωτώμαι εγώ...Σηκώνεται και περιμένει να ανοίξουν οι πόρτες. Του δίνει η κυρία του τις τσάντες «Ίντα εν εγίω που τες εψούμνησα κόρη τζαι εννα τες βαστώ;»...

Και χάθηκε μέσα στην νύχτα. Τι ωραία που ήταν αυτή η πτήση. Ούτε κατάλαβα πως πέρασε ενάμιση ώρα. Μέχρι άλλωστε να προλάβω να γράψω όλες τις ατάκες. Πιιι.... Θέλω να κάμω παρέα με τον παίχτη μου. Έτσι κομάθκια εν τζαι βρίσκεις τα εύκολα. Ακόμα και στην βλακονησίδα μας. Πρέπει να πετάς που Αθήνα Κυριακή νύχτα για να τα συναντήσεις.

Ξεκαθαρίζω ότι όλες οι ατάκες είναι αυθεντικές. Επόνησα το δακτύλι μου γράψε γράψε.

Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

Στους τυφλούς βασιλεύει.....

Είδατε την συνάντηση των αρχηγών ψες Δευτέρα στο Μέγα; Οοοο αν δεν το είδατε χάσατε. Αναστασιάδης, Ομήρου, Κάρογιαν και Κυπριανού. Η θεϊκή τετράδα. Το τρίο Στούτζες και ο Δον καυλών.

Πραγματικά τι επίπεδο. Τι σπιρτάδα.
Στημένες ερωτήσεις. Απαντήσεις παπαγαλία γραμμένες για να χωράνε στο 1:30 λεπτό χρόνου που είχαν στην διάθεση τους και κανένα μα κανένα ενδιαφέρον. Οι ίδιες χιλιοειπωμένες βλακείες.

Το μόνο που έδινε κάποιο ενδιαφέρον στην συζήτηση ήταν η αντίδραση και οι μορφασμοί του Νίκου Αναστασιάδη στα λεγόμενα των συνομιλητών του. Μορφασμοί του τύπου θεέ μου που επήε ο Τάσσος τζαι ο Λυσσαρίδης; Γιατί εν εφέραν τον Κατσουρίδη αντί τούντου μόγγολου. Too easy. Τι ήθελα τζαι ήρτα δαμέ με τα μωρά. Φέρτε μου κανένα άλλο πέρκι εσιει λίον action. Τούτους τρώω τους για πρόγευμα μαζί με την καπιρού μου.

Η πολιτική τετράδα των αρχηγών μας αποτελείται από τρεις Λλίους (αλλά πολλά μα πάρα πολλά λίους) και ένα υποκριτή που κάνει πλέον τα πάντα για να φκεί πρόεδρος. Πουλά τζαι την μάνα του άμαν λάχει. Ολάν βάλει τζαι τον Χρίστο Κληρίδη υποψήφιο άμαν λάχει.

Ε μετά από μίση ώρα θέασης γυρίζεις το στο Ράδιο Αρβύλα. Πόση ώρα να θωρείς μαλακίες.

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011

Ο ήρωας Μιχάλης Τσιάκκας

.



Αυτό τον μεροκαματιάρη λαχειοπώλη με τις 2 κόρες που σπουδάζουν στην Ελλάδα αποφάσισαν να κτυπήσουν τα μουνάκια της ΕΛΑΜ. Γιατί; Γιατί τους είπε ότι με την λογική την δική τους θα έπρεπε να φύγουν και οι Κυπραίοι από την Αγγλία από την Αμερική τον Καναδά κτλ. Τον κτύπησαν για αυτό τον λόγο τα μουνάκια. Του επιτέθηκαν 6-7 άτομα.

Ξεχωρίζω κάτι που είπε ο ήρωας μου. Εγώ τις κόρες μου τις μεγάλωσα με πανανθρώπινες αξίες. Δεν τις δηλητηρίασα με θρησκείες και με ιδεολογήματα. Πες τα Χρυσόστομε (original).

Όσο αφορά τα μουνάκια του ΕΛΑΜ τι να πεις. Η δύναμη τους ως δαμέ πάει. Να επιτίθενται και να κτυπούν δέκα δέκα μαζί αβοήθητους συνταξιούχους και ξένους. Τι να περιμένεις όμως αφού είναι μουνάκια. Και αυτοί αλλά και όλοι οι φανατικοί ανεξαρτήτως παρατάξεως. Μουνάκια

Συγνώμη αλλά γίνουμαι νάκκο ξιμαρόγλωσσος άμαν νευριάσω

Wikileaks-Μυστικά έγγραφα

Αρέσκει μου πολλά η κουβέντα με το Wikileaks και τα μυστικά έγγραφα για τον Χριστόφια, τον Παπαδόπουλο και το σχέδιο Ανάν. Με ενθουσιάζει πως με μαθηματική ακρίβεια η σημασία των εγγράφων μεταφέρθηκε εκεί όπου έπρεπε από τα ΜΜΕ.

Για παράδειγμα ο τίτλος της αγωνιστικής «εφημερίδας» ΜΑΧΗΣ λέει: «Από τα έγγραφα καθαρά διαφαίνεται η πρόθεση των Αμερικανών για να αποτελεί το Σχέδιο Ανάν τη βάση της νέας διαπραγμάτευσης λύσης, κάτω από άλλη ονομασία, πράγμα που όπως φαίνεται πράττει ο Δημήτρης Χριστόφιας!!!» Στην συνέχεια παραθέτουν και τα αποκαλυπτικά στοιχεία που αποδεικνύουν περίτρανα το πιο πάνω. «Εν τέλει ο Χριστόφιας εξήγησε ότι χρειάζεται κάτι καλύτερο από το σχέδιο Ανάν για να πείσει τους καχύποπτους Ελληνοκύπριους ψηφοφόρους να ψηφίσουν ΝΑΙ»....Ε καλό.... Σαν δεν ντρέπεται να ζητά τέτοια απαράδεκτα πράγματα. Αφού είναι ξεκάθαρο. Ο προδότης είπε ότι χρειάζεται κάτι καλύτερο από το Ανάν...

Να παραθέσω και εγώ ορισμένα κομμάτια που ξεχώρισα; Οι τίποτε άλλο αλλά εμένα φαίνονται μου εξίσου σημαντικά. Σόριν που είναι άλλα γραμμένα αγγλικά και άλλα Ελληνικά. Έτσι τα ήβρα:

• Molyviatis expressed his frustration with then Cypriot foreign minister Georgios Iacovou, moaning that he simply couldn’t communicate with him on Turkey-EU matters and so avoided talking to him. Ε μα κύριε Μολυβιάτη μου γιατί νομίζεις ότι τον έχουμε τζαμέ 30 χρόνια και συζητά το Κυπριακό. Για να μεν μπορεί κανένας να συνεννοηθεί μαζί του πέρκι το κουντούμε παρακάτω. Άλλωστε το Κυπριακό είναι το ψωμί των πολιτικών μας. Τι θα τρων αν λυθεί.

• According to Molyviatis, Papadopoulos wasn’t particularly popular among Greek officials and had more leverage over Greece than Greece did on Cyprus. He painted a picture where Karamanlis was keeping his distance from Papadopoulos and Molyviatis from Iacovou. Μεγαλεία ο μακαρίτης και ο συνεργάτης του. Τελικά ήταν και στην Ελλάδα πολύ αγαπητός.

• Η κ. Μπακογιάννη εξέφρασε την ενόχλησή της γιατί έμαθε ότι ένα ελληνοκυπριακό πλοίο επιχείρησε να μπει σε ένα τουρκικό λιμάνι την ίδια μέρα που είχε συναντηθεί με τον Κύπριο υπουργό Εξωτερικών Ιακώβου και τον Τούρκο αξιωματούχο Μπαμπατσάν. The US cables revealed that Bakoyianni wasn’t sure whether Papadopoulos or his close associate Tasos Tzionis were behind the ship’s attempt to enter Mersina or not. Φοβερή συνεργασία και εμπιστοσύνη μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου. Το είχε αυτό ο μακαρίτης. Ήταν ειλικρινής. Ήξερες ότι ο λός του εν εγγύηση. Χαχαχαχαχα

• Και τέλος ο Αμερικάνος πρέσβης λέει: «ο Παπαδόπουλος πρέπει να νιώθει ικανοποιημένος με την ισχύ που του δίνει το γεγονός ότι κάθεται στο τραπέζι της Ε.Ε. και χαρούμενος που έχει αλλάξει πια το θέμα από το αν οι Ελληνοκύπριοι απέρριψαν το σχέδιο Ανάν στο γιατί η Τουρκία δεν αναγνωρίζει την Κύπρο». Έπιασες το νόημα παίχτη μου. Το πάν είναι να κορτώνουμε όπως τα παγώνια.

Και τέλος η ατάκα της χρονιάς από τον Αμερικανό πρέσβη. «Είναι εύκολο να απελπισθεί κανείς όταν σκέπτεται τις πιθανότητες λύσης του Κυπριακού. Το Κυπριακό είναι σαν τον καιρό, όλοι μιλάνε γι’ αυτό αλλά κανείς δεν κάνει τίποτα». O yeah. Και πάλι πήρες το νόημα.

Και τέλος. Άσχετο αλλά είπα να το αναφέρω τζαι τούτο. Άκουσα την ομιλία του αρχιεπισκόπου σε ομάδα φοιτητών και καθηγητών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και του Πανεπιστημίου του Παλέρμο, οι οποίοι επισκέφτηκαν την Αρχιεπισκοπή.
http://kathimerini.com.cy/index.php?pageaction=kat&modid=1&artid=41308
Υπάρχει μια διάσημη έκφραση που ταιριάζει γάντι «An opinion is like an asshole - everybody has one.»

Θα τα πούμε την επόμενη εβδομάδα...Καλούς εορτασμούς και δώστε προσοχή στα επετειακά έργα για το 21....Θα κάμουμε διαγώνισμα την Δευτέρα.

Δευτέρα 21 Μαρτίου 2011

Ο άντρας-Το μωρό

Σε ποια ηλικία πραγματικά ενηλικιώνεται ο άντρας; Είναι ένα ερώτημα το οποίο πραγματικά με βασανίζει. Γιατί ενώ μπήκα κανονικά στα άντα εδώ και χρόνια, βρίσκω τα ίδια ανώριμα και αντικειμενικά ηλίθια πράγματα αστεία. Και δεν είμαι μόνο εγώ και η παρέα μου που διατηρούμαστε σε ένα σοβαρό επίπεδο ηλιθιότητας. Είναι γενικό το κακό. Ο άντρας είναι μαννός. Όσο σοβαρός και μετρημένος πλασάρεται τόσο ανώριμος και χάχας μπορεί να γίνει. Με βασανίζει χρόνια αυτό το ερώτημα. Πότε πραγματικά θα σταματήσει να μας φαίνεται αστείο κάτι με το οποίο γελούσαμε πριν 20 χρόνια. Θα εξελιχθούμε άραγε ποτέ;

1. Σε ποια ηλικία άραγε σταματάει να θεωρείται η κλανιά αστεία; Σε ποια ηλικία αυτός ο μακρόσυρτος δυνατός τσακριστός ήχος δεν θα προκαλεί πλέον τον κρυφό θαυμασμό εν μέσω όμως διαμαρτυριών από την παρέα και ταυτόχρονα το κόρτωμα του δράστη.
2. Σε ποια ηλικία ο άντρας ενώ κάθεται με την παρέα του θα αντισταθεί στον πειρασμό να φωνάξει «Α μανα μου ίντα κολαρούθκια έσιεις πουρέκκα μου» σε διερχόμενη κοπέλα. Γιατί το κάνει άραγε; Νομίζει ίσως ότι αυτό το πελοκομπλιμέντο μπορεί να φέρει κάποιο θετικό αποτέλεσμα; Όχι. Νομίζω έχουμε πλέον όλοι αντιληφθεί ότι ενι πέφτουν έτσι. Χρειάζεται περισσότερη προσπάθεια. Δεν μπαίνουν καν οι βάσεις έτσι. Άρα ποιος ο σκοπός άραγε;
3. Πότε επίσης ο άντρας σταματά να τρώει ώσπου να μην αντέχει άλλο γιατί έτσι επιβάλλει η παράδοση και στο τέλος καταλήγει στις πρώτες βοήθειες. «Ε μα έκαμε σούβλα ο κουμπάρος να μεν τον τιμήσομεν».
4. Μέχρι ποια ηλικία άραγε οι επιτυχίες στον αθλητισμό θα σου προκαλούν τα ίδια δυνατά συναισθήματα που σου προκάλεσαν την πρώτη φορά που σε επήρε ο παπάς σου γήπεδο πριν 30 χρόνια;
5. Ως πότε θα θεωρείται πιο άντρας αυτός που την έχει μεγαλύτερη έστω και αν οι τρίτοι δεν το παραδέχονται λέγοντας τις γνωστές φράσεις «εντζαιν το σαϊζ που μετρά ρε» και το «βίλλα έχουν τζι γάροι».
6. Μέχρι ποια ηλικία άραγε η παρέα θα θεωρεί μάγκα αυτόν που πίνει μέχρι οι υπόλοιποι να πέσουν και αυτός είναι ακόμα όρθιος;

Το τελευταίο είναι αυτό που έδωσε το έναυσμα για αυτούς τους βαθύτατους συλλογισμούς. Αυτή η παρέα των τριών ηλιθίων η οποία σε πάρτι γενεθλίων το Σάββατο αποφάσισαν να κάνουν διαγωνισμό απου πιει τες παραπάνω πύρες μονορούφι. Η φυσική εξέλιξη του πιο πάνω διαγωνισμού ήταν πρώτα η υπερβολική τρυφερότητα μεταξύ τους που εκδηλώθηκε με αγκαλιές και επιφωνήματα του τύπου «μαλάάακα είσαι ο καλύττερος τζαι ααοθφφκξηφςσεοιβκ». Μετά ακολούθησε ο έντονος χωρίς ρυθμό χορός ο οποίος στην κορύφωσή του περιείχε πλάκα στο πάτωμα αλλά και πάνω στο τραπέζι με την κοιλιά. Και τέλος φτάσαμε στην κατά μέτωπο επίθεση προς ένα ανυπεράσπιστο φυτό εσωτερικού χώρου το οποίο βρέθηκε στο δρόμο τους. Περιττό να σας πω ότι το συγκεκριμένο φυτό μετακινήθηκε τουλάχιστον 3 φορές από τους ιδιοκτήτες αλλά πάλι δεν την γλύτωσε. Το ξερίζωσε ο πιο μάγκας εν μέσω αποθέωσης από τους υπόλοιπους πίθηκους.

Ξυστά του επέρασεν πάντως γιατί ειδικά τώρα στην γενικά άσχημη ψυχολογική κατάσταση που βρίσκομαι, πέρασε από το μυαλό μου να του φορέσω την γλάστρα καπέλο έτσι για να μου περάσουν τα νεύρα αλλά συγκρατήθηκα. Να φάμε τζαι ξύλο σκέφτηκα τούτο μας λείπει τωρά. Άλλωστε τζαι εσύ καλεσμένος είσαι τζαι σίουρα εν είσαι τζαι του καφκά. Άρα κρύψε να περάσουμεν.

Πραγματικά όσο διασκεδαστικές και αν βρίσκω τις αντρικές ανωριμότητες τόσο πολύ μου την σπάζει αυτό το ξέσπασμα και η επιθετική συμπεριφορά μερικών όταν πίνουν. Αν δεν το σηκώνεις τι το πίνεις ρε βλάκα. Και εμείς πίνουμε αλλά δεν το κάνουμε τουτούκκι. Περνούμε ωραία ήσυχα και πολιτισμένα. Γιατί ορισμένοι νιώθουν την ανάγκη να το διατυμπανίζουν; Ίσως γιατί σαν έφηβοι αντί να βγαίνουν έξω κάθονταν σπίτι με την μάμμα τους και έπαίζαν scrabble; Ίσως. Νιώθουν πάντως αυτή την ανάγκη να αποδείξουν ότι είναι Άντρες.
Πιστεύω ότι αν επιστρέψουμε πίσω στο σημείο 5 μπορεί να καταφέρουμε να αποκωδικοποιήσουμε σε μεγάλο βαθμό αυτές τις συμπεριφορές. Είναι ξεκάθαρο νομίζω ότι την έχουν μικρή. Την αυτοπεποίθηση εννοώ βρε.

Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011

Ξέρετε πως αλλάζει η διάθεση μέσα σε ένα λεπτό; Ενώ είσαι στα χαϊ σου και γενικά περνάς μια χαρά συμβαίνει αυτό το κάτι που σε σκοτώνει. Αυτό που σε κάνει να καταλάβεις ότι είσαι ένα τίποτα, τώρα είσαι και αύριο δεν είσαι. Και δεν μιλώ για τις καταστροφές στην Ιαπωνία. Αυτό σαν αναίσθητα όντα που είμαστε το βλέπουμε από μακριά και μας επηρεάζει για όση ώρα το δείχνεί το κουτί. Μετά το συζητάς κάνεις πως λυπάσαι ή ίσως και πραγματικά να λυπάσαι άλλα εύκολα προχωρείς.

Όχι δεν μιλώ για αυτό. Μιλώ για κάτι που δεν περιμένεις ότι μπορεί να συμβεί σε εσένα, χωρίς όμως να συμβεί σε εσένα. Κάτι που σε τσακίζει σε διαλύει και βγάζει έξω συναισθήματα που νόμιζες ότι είχες αποβάλει μετά την ηλικία των 10. Ξυπνάς κοιμάσαι με μια απελπισία και ένα τεράστιο ερωτηματικό; Πως γίνεται ρε γαμώτο. Ακούεις το, θωρείς το, αλλά σε άλλους όχι σε εμάς. Ε τελικά συμβαίνει σε όλους. Ακόμα και σε εμάς. Και σε κάθε ηλικία. Είναι αδικία είναι μαλακία αλλά έτσι είναι.

Και άντε μετά να σε πείσουν για την ύπαρξη θεών και φαντασμάτων. Ατε ρε. Αν υπάρχεις πραγματικά και αυτή είναι η μοίρα που προορίζεις για ορισμένους ανθρώπους τότε είσαι μεγάλος μαλάκας και όχι πανάγαθος. Αλλά δεν υπάρχεις. Aρά there is no one left to blame but our/your fucked up luck. Ελπίζω να γυρίσει. Δύναμη ρε.

Δευτέρα 14 Μαρτίου 2011

Ο Μαρίνος βουλευτής

Ένα νέο τρελό αγόρι εμφανίστηκε για να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά της κυπριακής πολιτικής σκηνής. Ένα αγόρι όμορφο και τρυφερό. Ένα αγόρι τσακπίνικο και δροσερό με χαμόγελο που αφοπλίζει. Ένα αγόρι που είναι τρέλα ειδικά χωρίς φανέλα.
Και το όνομα αυτού Μαρίνος. Όνομα βαρύ αντρικό και sexy. Όνομα νεανικό. Όνομα βγαλμένο από τα 80’ς από μια μάνα ξετρελαμένη με το Γιώργο Μαρίνο.

Η συνταγή γνωστή. Ένα τρελό τρελό παιδί μόνο σε ένα τρελό τρελό κόμμα μπορεί πραγματικά να μεγαλουργήσει. Μα στο ΔΗΚΟ φυσικά που αν πει τζαι γελάσει τους τζαι φκεί εσάστη μια ζωή.

Η Καμπάνια του τρελή και αυτή, μοντέρνα με νέες ιδέες αλλά πάντα με μια πινελιά από την ιστορία και τους αγώνες της μαρτυρικής μας νήσου. Μια καμπάνια όλο βάθος και φαντασία. Απολαύστε την.


Εδώ ο Μαρίνος μας λέει. Hey you Stop. Που πας; Είμαι και εγώ εδώ. Έχω και facebook. Come with me για να την βρεις. Εάν με κάνεις like σου υπόσχομαι μια πενταετία όλο τρέλα και χαμόγελα. Ναι σοβαρά δεν βλέπεις σήκωσα και τα μανίκια είμαι έτοιμος για δουλειά.


Εδώ ο Μαρίνος μας λέει. Hey!! Για κοίτα φοράω και jeans. Δεν είμαι σαν τους άλλους με τα κοστούμια. Έχω μοντέρνες ιδέες. Αλλά όπως βλέπεις είμαι και γυμνασμένος. Με σώμα χτιστό και μαρμαρένιο. (να φανταστείς έσιει που πριν τες φασαρίες του 63 να φάω άμυλο). Είμαι μεν χαμογελαστός αλλά είμαι και σκληρός. Δεν τους χαρίζω την ανοχή μου.


Εδώ ο Μαρίνος μας λέει. Hey για κοίτα. Είμαι νεαρός και cool αλλά όταν χρειάζεται βάζω και γραβάτα. Όταν χρειάζεται μπορώ ακόμα και να αγγίξω τους δύο μου δείχτες μεταξύ τους. Οι υφιστάμενοι πολιτικοί μπορούν; Α; Μπορούν;


Εδώ ο Μαρίνος μας λέει. Hey εσύ γκομενάκι τρελό. Όταν θέλω φοράω και κοστούμι και μου πάει τρελά. Είμαι εύκαμπτος και μπορώ αν θέλεις να τσουλοκάθομαι για ώρες. Δεν είμαι χεσμένος απλά νομίζω ότι φαίνομαι πιο cool έτσι. Επίσης περιττό να σου πώ γκομενάκι τρελό ότι την εχώ ΤΟΟΟΣΣΗΗΗ. Ναι όση σου δείχνω. Και αμάν τελειώσω...Πιιι χείμαρρος εξού και το τρελό λογοπαίγνιο.


Και τέλος εδώ ο Μαρίνος μας λέει. Hey 50αρη 60αρη και λοιποί πατσιόγεροι. Δεν σας ξέχασα. Ψηφίστε και εσείς Μαρίνο. Δέστε σας έβαλα ακόμα και τον Αυξεντίου στο site τι άλλο θέλετε. Μάλιστα έγραψα και άρθρο τρελό για τον Μακάριο αποκαλώντας τον μάγκα με ράσα. Για δές http://marinoskleanthous.com/enas-magkas-me-rasa/

Hey έλα τώρα δώσε μου την ψήφο σου. Εχτός των άλλων είμαι και δικηγόρος -ακαδημαϊκός. Hey

Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011

Οι παραγκούπολεις

Ως συνήθως στην Κύπρο επιβάλαμε τον νόμο χωρίς να κάνουμε μελέτη και χωρίς ουσιαστικά να είμαστε σε θέση να τον εφαρμόσουμε. Κάναμε πάλι το μαγικό και πολύ κυπριακό «εντάξει ρε πέρνα τον τζαι θωρούμε στην πορεία». Για ποιον νόμο μιλώ; Μα για τον αντικαπνιστικό φυσικά. Αυτό που πέρασε απλά για να περάσει. Απλά για να δείξουμε ότι εξευρωπαϊσθήκαμε. Οι μούλοι που το νησί των χογλακόροτσων είναι τελικά Ευρωπαίοι. Εν αγγούρι που είμαστε.

Καταρχήν να σας πω ότι προσωπικά δεν έχω και ιδιαίτερο πρόβλημα με τον νόμο. Υπήρξα παλαιότερα καπνιστής και μάλιστα heavy smoker. Κατάφερα όμως στην πορεία να το γυρίσω από heavy σε social. Δηλαδή να καπνίζω μόνο στις εξόδους με παρέα για ποτό. Όχι σπίτι, όχι στην δουλειά, όχι με τον καφέ, όχι μόλις ξυπνήσω με την γαρίλλα με στο μάτι, όχι μετά το φαΐ κτλ κτλ. Αντιλαμβάνομαι ότι εξακολουθεί να μου κάνει κακό αλλά σίγουρα όχι στον βαθμό που με επηρέαζε πριν. Επίσης αντιλαμβάνομαι ότι κάνει κακό και στους τρίτους γύρω μου. Άρα αναγνωρίζω φυσικά το δικαίωμα τους να αναπνέουν καθαρό αέρα όπου και αν βρίσκονται.

Αλλά ρε παιδία στην Κύπρο τι καταφέραμε με την ολική απαγόρευση του καπνίσματος; Καταφέραμε να εφαρμοστεί ο νόμος στον εργασιακό χώρο. Μάλιστα αυτό το καταφέραμε. Που αλλού όμως; Πουθενά. Πουθενά. Και το λέω αυτό γιατί κατάντησε η Κύπρος όλη (εκτός Λεμεσού που μας έχουν γενικά γραμμένους στα αρχίδια τους) μια τεράστια παραγκούπολη. Μια χώρα γεμάτη τσαντίρια, μουσιαμμάες, marquees, τέντες και στην καλύτερη περίπτωση ξύλινες μόνιμες κατασκευές.

Κάθε αξιοπρεπής ταβέρνα και εστιατόριο που σέβεται την πελατεία της κλείνει το πεζοδρόμιο όλο με τέντα και σόμπες για να κάθουνται έξω οι πελάτες της. Κάθε αξιοπρεπές μπαράκι café το ίδιο. Αν είσαι φυσικά και φαρδύκωλος και διαθέτει το κατάστημα σου καμιά εσωτερική αυλή (π.χ. Οκτάνα) η καμιά μεγάλη βεράντα (π.χ. Aperitivo). Πιιιι. Τότε μπορείς να ξεφύγεις. Κλείνεις με μόνιμη κατασκευή (τύπου fibreglass τέντα) η αν έχεις και λίγο παραπάνω γούστο (π.χ. Platos), την κλείνεις με ξύλινη κατασκευή βαλεις μέσα τες σομπούες σου τζαι σίκκιμε. Ενιαίος χώρος, ντουμάνι όλο το μαγαζί αλλά κουμπάρε αφού η βεράντα μου είναι εξωτερικός χώρος. Και η αστυνομία ο ΟΠΕ και τα άλλα βλίτα συμφωνούν. Ναι είναι εξωτερικός χώρος. Δικαιούσαι.
Να μεν σχολιάσω τα clubs. Καπνίζεις όπου θέλεις. Κανονικά. Τζαι αν έρτει έφοδος τζεπωνουν καμία €100 ο καθένας που τον ιδιοκτήτη τζαι κλείουν τα μάτια. Αν είσαι μη καπνιστής δε στην Λεμεσό; Καληνύχτα. Μείνε σπίτι καλύτερα.

Και λέω τώρα εγώ ο μισοκαπνιστής. Δεν έχει πλεονέκτημα από την στιγμή που κάνει τα στραβά μάτια ο νόμος αυτός ο μαλάκας με την μεγάλη βεράντα και την εσωτερική αυλή που του επιτρέπεις να την κλείσει. Δηλαδή ο μαγαζάτορας με τα λίγα τετραγωνικά που δεν έχει την ευχέρεια να κλείσει τα πεζοδρόμια τζαι να στήσει τσαντιρι τι πρέπει να κάμει; Να σου πώ εγώ. Να κλείσει το μαγαζί γιατί έννα πατά μούγιες.
By the way o νόμος στην Γερμανία και συγκεκριμένα στο Βερολίνο πριν 3 χρόνια είχε πέσει γιατί έκανε διάκριση μεταξύ μεγάλων και μικρών μαγαζιών. Στην Κύπρο χαβά.
Επίσης αν είμαι εγώ ανάπηρος και θέλω να περάσω από το πεζοδρόμιο που ο άλλος έστησε κατασκήνωση τι πρέπει να κάνω; Τίποτα να μου πείτε. Έτσι και αλλιώς στην Κύπρο αν είσαι ανάπηρος πρέπει υποχρεωτικά να έχεις στην συλλογή σου ένα ελικόπτερο για τις μετακινήσεις σου. Να μην μιλήσω τέλος για αισθητική γιατί εκεί το παιχνίδι το χάσαμε εδώ και χρόνια. Απλά τα τσατίρκα τζαι οι μουσιαμμάες ασχήμυναν ακόμα περισσότερο τις πόλεις μας τζαμέ που ελάλες σιρόττερα εν γίνεται.

Και ρωτώ πάλε. Τι είναι καλύτερο; Αυτή η γελοιότητα και η υποκρισία του εφαρμόζω ένα αυστηρό νόμο με τον δικό μου τρελό κυπριακό τρόπο, η το εφαρμόζω ένα λιγότερο αυστηρό νόμο αλλά τον εφαρμόζω με τον Ευρωπαϊκό τρόπο. Δηλαδή τον εφαρμόζω.
Κάνω δηλαδή ξεχωριστούς τελείως χώρους για τους καπνιστές στα κέντρα αναψυχής με μοντέρνους υποχρεωτικά εξαερισμούς που κάνουν ακόμα και τις κλανιές του Ομήρου να μεν μυρίζουν. Κάνω γυάλινα κλουβιά στα clubs στα οποία δεν σερβίρω ποτό απλά πάνε οι θαμώνες μέσα καπνίζουν ένα στα γρήγορα και φεύγουν αντί να το ανάφκουν πας το bar τζαι σίκκιμε. Και λέω όχι στο κάπνισμα σε όλους τους άλλους χώρους εστιατόρια, καταστήματα γραφεία κλπ τζαι ξηλώνω τα τσατιρκα. Αφού είναι εμφανέστατο ότι η εφαρμογή του υπάρχοντα νόμου στα κέντρα αναψυχής είναι αδύνατη. Όχι μόνο είναι αδύνατη γιατί δεν μπορούν να τον εφαρμόσουν αλλά γιατί δεν θέλουν. Δεν συμφέρει σε κανένα.

Βολεύονται με το να κλείνουν τα μάτια σε χίλιες δυο παρανομίες για να μας πουν ότι είναι μοντέρνοι ευρωπαίοι. Θέλω να δω όταν έρθει η προεδρία της Ευρωπαϊκής ένωσης και αντικρίσει την παραγκούπολη και τις φαβέλες της Λευκωσίας τι θα πουν. Έννα πουν φταιν οι Τούρκοι και η εισβολή. Αφήσαμεν τα που το 74 γιατί αρέσκαν μας. Είμαστε νομαδική φυλή.

Εν γάροι που είσαστε.

Πέμπτη 3 Μαρτίου 2011

Ring any Bells???

Μου έστειλαν ένα άρθρο από την ιστοσελίδα του BBC το οποίο όσο το διάβαζα παρά το ότι γραφόταν για την Ιρλανδία μου φαινόταν γραμμένο ραμμένο για την Κύπρο. Ειδικά μετά την νέα διαβάθμιση της οικονομίας μας αλλά και των τραπεζών μας από τον οίκο Moody’s την Παρασκευή η οποία πέρασε και πάλι στο ντούκου αφού τα μέσα ενημέρωσης μας προτιμούν να προβάλλουν και να ασχολούνται με τους 25 Παλαιστίνιους που διαδηλώνουν στήνοντας τσαντίρια στην Πύλα.

Είναι επίσης πιο σημαντικό νέο φυσικά η δυσαρέσκεια των 25 Παλαιστίνιων οι οποίοι είχαν παραπάνω ανέσεις στο γαουροπουλιό του τζιρού τους, από τις διαδηλώσεις των Τουρκοκυπρίων. Δεν θα μπω όμως σε αυτή την διαδικασία πάλι. Βουλώστε ρε μαλάκες τζιάλλο τα αυτιά σας και ασχοληθείτε με την προεκλογική σας. Δεν γίνεται τίποτε μεν ανησυχείτε.

Το άρθρο λοιπόν έλεγε πολλά και ωραία, τα οποία βλέπω να έρχονται πάνω μας με φόρα έστω και με καθυστέρηση. Πόσο μπορούν να κρατούν οι τράπεζες τεχνικά τις τιμές των ακινήτων στα ύψη; Άποψη μου όχι για πολύ. Ήδη το κάνουν εδώ και δύο χρόνια. Θα μου πείτε καλά ρε βλάκα τι ξέρεις εσύ παραπάνω που τους οικονομικούς αναλυτές και τους πολιτικούς; Τίποτε. Επαναλαμβάνω. Άποψη μου. Διαβάστε λοιπόν την κατάσταση στην Ιρλανδία η οποία να θυμίσω κατάρρευσε ουσιαστικά γιατί το τραπεζικό της σύστημα ήταν δυσθεώρητα μεγάλο σε σχέση με την οικονομία της αλλά και επειδή κατέρρευσε η οικοδομική αγορά. Μην ανησυχείτε όμως οποιαδήποτε ομοιότητα με την Κύπρο είναι απλά τυχαία.

Έβαλα απλά μερικά ωραία αποσπάσματα γιατί είναι μεγάλο. Enjoy:

“It was in the middle of the boom in 2006, it was the age of the taxi driver with a portfolio of apartments in Bulgaria (just like Pambos in CY), of the super-developers who criss-crossed Ireland in their shiny new helicopters” (just like Tsentas in CY).
“An age of glad, confident mornings when the ghosts of emigration and unemployment had been sent packing. The government was telling us the good times would go on and on (just like Stavrakis in CY). In the words of Prime Minister Bertie Ahern, "the boom just got boomier." Looking back now it is easy to conclude that it was an age of madness”.
“When a few economists warned that the economy was heading for a hard landing, he (the Prime Minister) asked aloud why such "cribbers and moaners" simply did not go and take their own life.

Και η πτώση γιατί ότι ανεβαίνει κατεβαίνει. Ακόμα και το παλαμάρι του Γκουσγκούνη.

“Ireland is a nation in the grip of a moral hangover, wondering how such an age of recklessness had come about and why it had been allowed to last so long”.
“House prices have collapsed. Unemployment has doubled in the last decade and with it has come a rise in the rate of suicide”.
“This week in Dublin a government minister admitted to me: "We got it wrong. We allowed the economy to overheat."
“It will not be reflected in a radical shift in people's politics from right to left, but it could deliver something that has been almost entirely missing in Ireland since the foundation of the state in 1922. A real and widespread tradition of dissent, people who will hold their leaders to account on a continuing basis and never, ever again believe that good times last forever”.

Το τελευταίο είναι και το πιο σημαντικό για μένα. Να καταλάβουμε ότι κανένας μα κανένας πολιτικός δεν δουλεύει για το συμφέρον της χώρας του αλλά για το συμφέρον το δικό του και της παράταξής του. Παγκόσμιο φαινόμενο, αλλά και Κυπριακό απόδειξη του οποίου είναι η στροφή του Νίκου Αναστασιάδη τον τελευταίο χρόνο. Η κατάρρευση και του τελευταίου πύργου αξιοπρέπειας στην πολιτική σκηνή της Κύπρου.

Αποχή. Αποχή και πάλι αποχή. Δεν αξίζετε ρε άχρηστοι την ψήφο μας. Αϊσιχτίρ.

Υ.Γ. Άσχετο.
Εξαιρετικό βιβλίο για bubbles and crashes είναι το Irrational Exuberance, από τον Robert J. Shiller. Εξαιρετικό. Μιλά αποκλειστικά για την ψυχολογία της μάζας κατά την διάρκεια αυτών των περιόδων. Δεν είναι βαρετό οικονομικό βιβλίο αλλά ένα βιβλίο που περιγράφει την ψυχολογίας της αγοράς και κάθε σελίδα που γυρίζεις λες μαλάκα έσιει δίκαιο. Μαλάκα έσιει δίκαιο.

Τρίτη 1 Μαρτίου 2011

Η πανηλίθια κομπανία

Σκεφτείτε το πιο κάτω σενάριο. Ξυπνάς 7 παρά Τρίτη πρωί για να πάεις δουλειά. Είσαι ακόμα πολύ κοντά σε ένα Σαββατοκύριακο που πέρασες εξαιρετικά αλλά ακόμα πολύ μακριά από το επόμενο. Βάλλεις την κελλέ σου κάτω που την βρύση μισοξυπνάς, καθαρίζεις κανένα δόντι, βάλλεις και για τρίτη φορά τη φωνή στην Κούλλα (Critikoula) που αρνείται επίμονα να σηκωθεί και φεύγεις. Μπαίνεις στο αυτοκίνητο και κάνεις το ολέθριο λάθος. Έχουν διαφημίσεις supersport και ο 107.6 και εσύ ο μαλάκας γυρίζεις το στο 99.3 στα fm. Στα μεγάφωνα ηχεί η φωνή του μεγάλου αγωνιστή Λάζαρου Μαύρου που συζητά με τον Κουλία για τους μετανάστες. Και εσύ μαλάκα σαν γνωστή μαζόχα που είσαι αφήνεις το αντί να πατήσεις ολόισια το off. Περιττό να σας πω σε τι κατάσταση έφτασα στην δουλειά. Ήθελες τα έπαθες τα.

Μας έλεγε ο Κουλίας για την πρόταση της νεοσυσταθείσας κομπανίας των ηλιθίων για το μεταναστευτικό. Φοβερή η πρόταση όλο ουσία και σίγουρα εφαρμόσιμη δεδομένων των κοινοτικών νόμων. Αλλά τι λιγότερο μπορεί να περιμένει κάποιος από την εξής dream team: Λ. Χριστοφόρου, Κ. Χατζηγιάννη, Τ. Μητσόπουλο (κάποτε ήταν πιο σοβαρός τούτος) Γ. Γεωργίου και Σ. Σαμψών από το φιλελεύθερο κόμμα του ΔΗΣΥ.
Την συντρίμ team συμπληρώνουν οι εξίσου τεράστιοι Ζ. Καυλίας βεβαίως βεβαίως του ΔΗΚΑ (Δημόσιο Καμπαρέ) και Βαρνάβα της ΕΔΕΚ. Τύφλα να έχει η επίσημη μπασκετική dream team που κατέβασαν οι Αμερικάνοι τους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης. Πως εγελάσαν πάντως του Συλλούρη και αφήσαν τον έξω έννα πελλάνω.

Πρόταση τους οι αιτητές πολιτικού ασύλου ή συμπληρωματικής προστασίας αλλά και όσοι ήδη εξασφάλισαν το καθεστώς του πολιτικού πρόσφυγα να μην δικαιούνται δημόσιο βοήθημα παρά μόνο να τους παραχωρείται στέγη ρουχισμός και τροφή από το κράτος. Όλα καλά ρε σιαχίνια με την πρόταση σας αλλά να σας θυμίσω κάτι. ΕΜΠΗΚΕΤΕ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ. Δεν υπάρχει δυνατότητα διαφοροποίησης του βοηθήματος για ξένους χωρίς παράλληλα να αλλάξει και το βοήθημα για τους Κύπριους. Τους το εξήγησαν εχτές αλλά πάλε εφκήκαν που την αίθουσα (κυρίως ο Κουλίας) τζαι εφωνάζαν.
Δεν επιτρέπεται ρε κουμπάρε η δυσμενής μεταχείριση πολιτών βάση εθνικότητας. Χωνέψετε το and deal with it. Βόρτοι ε βόρτοι.

Το μόνο που γίνεται είναι η επίσπευση της διαδικασίας εξέτασης και η εφαρμογή του πιο πάνω στους αιτητές πολιτικού ασύλου ΜΟΝΟ. Σας το λέω ξανά. Χωνέψετε το and deal with it.
Και κάτι μου λέει ότι η στέγαση τους μετά και το καλοκαίρι που θα κλείσουν τα μισά ξενοδοχεία σε Λάρνακα και Αγία Νάπα θα είναι πολύ πιο εύκολη και φτηνή. Και αυτό γιατί οι ξενοδόχοι θα χωνέψουν επιτέλους ότι οι τουρίστες δεν έρχονται πλέον για διακοπές στην βλακονησίδα μας και μια ενοικίαση της ξενοδοχειακής τους μονάδας στην κυβέρνηση για αυτό τον σκοπό ίσως τους σώσει από την χρεοκοπία.

Και για να κλείσω λέω να βάλω και πάλι τα πιο κάτω στατιστικά για να μην ξεφεύγουμε από την πραγματικότητα ακούοντας τούτους ούλλους κάθε μέρα. Οι πιο πάνω ομάδες λαμβάνουν το χρηματικό ποσό του €1.6εκ το οποίο αφορά τα επιδόματα για το μήνα Ιανουάριο και καλύπτει 1,706 περιπτώσεις από τις οποίες θα βοηθηθούν συνολικά 3,956 δικαιούχοι. Ας συγκρίνουμε το ύψος αυτών των παροχών (€1.6εκ.) με άλλα έξοδα της κυβέρνησης.
* Στο σύνολο των εξόδων της Κύπρου δηλαδή στα €7.5δις τον χρόνο που ξοδεύουμε, τα €19.2εκ (€1.6εκ Χ 12 μήνες) αντιστοιχούν σε 0.256% του συνόλου των εξόδων. 0.256% του συνόλου των εξόδων στα πιο πάνω επιδόματα.
* Από το σύνολο των €786εκ που ξοδεύουμε σε κοινωνικές παροχές τον χρόνο ποσοστό 2.4% μόνο πάει σε πολιτικούς πρόσφυγες και αιτητές πολιτικού ασύλου.
* Σε σχέση με το σύνολο των €2.45δις που ξοδεύουμε στις απολαβές των κυβερνητικών το ποσοστό των βοηθημάτων είναι 0.78%.
* Τέλος τα €19.2εκ είναι μόλις 22% του συνόλου των υπερωριών που πληρώνονται οι δημόσιοι υπάλληλοι τον χρόνο (€87εκ)

Τα στατιστικά είναι για τον Ιανουάριο. Τον Φεβρουάριο το 1.6εκ έγινε.......1.7εκ και οι δικαιούχοι εκτινάχτηκαν από τους 3,956 στους.....4,003. Απαράδεχτο.

Αλλού σας τρώει τζαι αλλού κνίθεστε ρε άχάπαροι.